Het India waarvan je alleen maar durft te dromen

Lieve allemaal,

VANUIT INDIA WENSEN WIJ JULLIE HELE FIJNE KERSTDAGEN!

Dank jullie voor de leuke berichtjes! Het is erg gezellig om te lezen!

Terwijl Paul aan het raften is op de heilige Ganges rivier, zat ik net samen met een paar heilige koeien op een strandje in ons dagboekje te schrijven. Hierbij de hoogtepunten van de afgelopen twee weken.

Na een onrustige nacht op de woonboot in Kashmir door terrormuis/rat, zijn we met Abdul en Shaffi, twee aardige indiaase mannen, meegereden naar Mcleod Ganj.
Zo’n twaalf uur hebben we genoten van de bergachtige omgeving, leuke theepauzes, de aapjes langs de weg en de dorpjes waar we langs reden. Gelukkig worden we beiden nooit wagenziek, want nog nooit hebben we zoveel haarspeldbochten en tegemoetkomend verkeerontwijkende manouvres meegemaakt… Achterop de rijkelijk versierde vrachtwagens staat ‘blow horn’, en bij iedere inhaalpoging is het een getoeter van jewelste.

Mcleod Ganj is een stadje waar de 14e Dalai Lama en de Tibetaanse regering in 1959 naartoe is gevlucht vanuit Tibet, gevolgd door 100.000 andere Tibetanen.
Het was regenachtig en koud, maar de boedhistishe sfeer en vriendelijkheid van de mensen hier maakte voor ons alles goed. Een contrast met de moslims in Kashmir.
Overal zie je hier boedhistische monnikken in rode kleden, iedereen lacht elkaar toe, heerlijk. Bedelaars maken gebruik van de vrijgevigheid van de toeristen. De toeristen hier zijn zeer van het geitenwollen sokken type en komen vooral om yoga, boedhistische filosofie en tibetaanse taal te leren.

We hebben een boedhistische filosofieles meegemaakt over vrijgevigheid, ons in de historie van Tibet verdiept in een indrukwekkend museum, museum over tibetaanse geneeswijzen en de tempel van de Dalai Lama bezocht. Hij was zelf niet aanwezig, dit verdriet hebben we weggegeten en gedronken met tibetaanse maaltijden, favoriete hot ginger lemon honey er zijn hier zelfs heerlijk versgebakken taartjes te krijgen, jammie!
Toen we de tibetaanse school bezochten werden we besprongen door tientallen peutertjes, de school was een mooi project vooral bedoeld om de cultuur van Tibet in stand te houden. China heeft, behalve het ombrengen van ruim 1 miljoen tibetanen, ook geprobeerd de hele tibetaanse cultuur te verwoesten
Yogi Shivam heeft ons in een paar lessen de beginselen van de yoga geleerd, en ons lichaam is in balans gebracht door een ayurveda massage. Genieten dus.

Op weg naar de volgende bestemming wordt ik weer geconfronteerd met het feit dat ik niet zo goed tegen spicy eten kan. Volgens mij zijn de smaakpapillen van de indiers in de kinderjaren al verbrand. Iedere keer als ik een maaltijd bestel dat volgens de ober niet spicy is, staat mijn mond in brand. Het gaat me steeds beter al, maar af en toe krijgen we wel eens rare blikken van obers als ze zien hoe ik mij mond moet blussen….

In de nachttrein rijden we met snurkende opa’s en gillende kinderen naar Haridwar, de stad waar de Ganges uit de Himalaya ontspringt.
Deze heilige stad voelt echt magisch. We hebben onszelf getracteerd op een luxe hotel en genieten het uitzicht en een dip in de koude en snelstromende Ganges rivier. Het water uit deze heilige rivier schijnt je te genezen van alle ziekten en is voor de indiers een plek om zonden weg te wassen. Langs de rivier zie je overal mensen zich wassen, hun hoofd besprenkelen met heilig water en het water wordt zelfs gedronken.
De stad trekt duizenden pelgrims aan, die hier in Haridwar de ‘Ganga Aarti’ komen bijwonen. Deze vuurceremonie is zo mooi, dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.
Iedere dag bij zonsopgang en zonsondergang verzamelen honderden mensen zich hier om de rivier te aanbidden. Wanneer de zon ondergaat klinken tientallen bellen, kaarsen worden aangestoken en ritmisch heen en weer bewogen en iedereen zingt of klapt mee met het indringende Aarti-lied. Vervolgens laat je een mandje met bloemen en een kaarsje in de snelstromende rivier. Je mag een wens doen als het mandje met alle andere flikkerende lichtjes wegdrijft.
Indrukwekkend is het om te zien hoe de hindoes hier in het geloof opgaan, dit zie je en voel je echt om je heen als je daar staat. Ongelofelijk dat dit oude ritueel dag in dag uit plaatsvindt.

Bijzonder hier zijn de sadhus’s. Dit zjn spirituele mannen, in het oranje gekleed. Zij wijden hun leven aan de goden. Ze leven in een geimproviseerd tentje met daarin een altaartje onder een boom nabij de Ganges rivier. Ze knippen nooit hun haar en scheren zich nooit, roken hasj en zien eruit alsof ze daar al honderden jaren zitten. Hindoes laten zich door sadhu’s zegenen.

Dit is het India waarvan we enkel durfden te dromen, zo spiritueel en kleurrijk.
De markt is een vrolijk gebeuren en omdat hier weinig witte toeristen komen heb je hier geen last van opdringerige verkopers. In ieder winkeltje of eettentje zie je wel een altaar voor de hindoegoden, met wierrook en bloemen. Tussen de mooie gebouwen staan op elke hoek van de straat en zelfs op de rotondes tempels.
Wat het India-gevoel helemaal compleet maakte was de optocht met een beschilderde olifant, fanfare en met goud versierde paarden.

Al vele keren werd ons door indiers gevraagd: “Please picture?” Wij dachten dat ze ons vroegen met hun camera een foto van ze te schieten. Maar de indiers willen graag met ons op de foto! Tja, daar staan we dan straks in de de indische huiskamers...

Vanuit een goedkoper hotel hebben we prachtig uitzicht op de drukke boulevard, waar we urenlang ons ogen uitkijken naar de spirituele chaos van alle mensen. Overal hoor de de hindoemuziek, vooral het aarti lied is hier populair. Pelgrims met prachtige kleren, zwervers, straatkinderen, sadhus en hier en daar een heilige koe.

De koe wordt hier aanbeden. Je ziet hier een nette man een bord eten kopen bij een restaurant en het bord vervolgens voor een koe zetten. Na het doen van een gebedje loopt hij terug naar zijn vrienden.
Ook zagen we 4 mannnen een koe lokken met lekkere broodjes, in menig ander land zou de koe simpel een klap op zijn kont krijgen…
Het is heerlijk om te zien hoe de koe op zijn gemak is hier, een rustig slapende koe tussen het drukke verkeer is geen uitzondering.

Behalve een magisch geheel is het hier ook best confronterend. Er wordt veel gebedeld en geld gevraagd voor de goden. Het lijkt wel of alle kreupele indiaase lui hier zijn, schokkend zijn bedelende kinderen die hun geld afgeven aan een volwassen. Er gaat een hele mafia achter schuil.
Een zwerver die we fotografeerden wordt een dag later vreemd aangekeken door omstanders. Een goedgeklede man gooit 10 Ruppees op zijn deken. Even later wordt het stijve lichaam van de zwerver in een houten kar gegooid en met een wit laken bedekt. Voordat dat gebeurt pakt zijn ‘vriend’ de 10 Rps en stopt ze na een kort gebedje in zijn zak. Een andere ‘vriend’ pakt een kledingstuk, bekijkt het en kleedt zichzelf snel een beetje warmer aan. 10 minuten later is de plek op de grond leeg en rennen er weer kinderen overheen. Wellicht met de gereincarneerde ziel van de overledene...

Nabij Haridwar hebben we een safari gedaan in Rajaij National Park met een hele enthousiaste gids. Vele bambi-herten, zwijntjes, apen, mooie vogels en het door de gids geadopteerde weesolifantje. De natuur is hier prachtig en we zagen zelfs pootafdrukken van een beer en een tijger.

Na de ervaringen van Haridwar reizen we naar de yoga-hoofdstad van de wereld: Rishikesh, ook gelegen aan de Ganges. De ceremonies zijn minder indrukwekkend en met meer toeristen, maar de spirituele sfeer en ligging aan het water met witte strandjes maakt ons verblijf zeer de moeite waard.
We slapen in een ashram en doen elke ochtend yoga. We hebben gehiked naar een waterval en toch ook hier weer de ‘Ganga Aarti’ bezocht. Ook zijn we in de Ashram geweest waar mijn ouders misschien naar toe willen gaan. Pap, mam het ziet er heel mooi uit. Wel strikte regels hoor, om 4 uur op voor meditatie!

Paul is aan de race, maar gaat wat beter en vanavond reizen we met de bus naar Delhi vanuit waar we een trein hebben geboekt naar Agra voor de welbekende Taj Mahal.

Geniet van de kerstdagen!