Welcome to paradise on earth

Bijna een week in India. Veel nieuwe ervaringen. Hier een aantal van onze belevenissen. Lees waar je zin in hebt... Of kijk de foto's.

Veel Indiers in het vliegtuig. Meteen een vriend gemaakt. "Want die heb je nodig in India" volgens Surendra. Na alle waarschuwingen en gruwelverhalen stonden we op scherp voor Delhi. Bij landing rook het alsof de stad was afgefikt. Dat blijkt de normale geur te zijn. De vriendelijkste taxichauffeur werd geargwaand bij zijn stop voor een reserveband. Hij heeft ons snel en al toeterend naar de Boeddhistische wijk gebracht alwaar veel Tibettaanse vluchtelingen wonen, Majnu-Ka-Tilla. Rode stoplichten zijn voor de versiering, niemand stopt er voor.

Hostel dat Agnes had geboekt bleek geen succes. Kamer was net verlaten door in bedplassende, op de grond eten strooiende chinezen. Tijdens wachten op schoonmakers piepte de bank vol muizen. In een ander hotel hadden we meer succes en werden we toegelachen door de Dalai Lama (..op foto). Overal op straat stonden brandende kaarsjes. Gezellig!

Delhi viel ons honderd procent mee. Lekker gegeten, gereisd met de luxe metro en natuurlijk rickshaw (die we af en toe de berg op moesten duwen).

Bij een betrouwbaar reisburo onze eerste trip geboekt. De exacte bestemming was ons niet bekend en in het vliegtuig bleek dit Srinagar in Kashmir te zijn. De vlucht was formidabel met uitzicht op de Himalaya. Kashmir?? Inderdaad, bij aankomst in "Paradise on earth" werden we verwelkomd door hordes militairen, strenge security checks, overvliegende straaljagers en onze chauffeur. Kashmir is een moslimdeel van India. Vandaar ook de strijd tussen Pakistan. Wijze gidsen zijn overigens van mening dat we allemaal dezelfde god aanbidden, maar dat deze een andere naam heeft.

Op naar de prachtige houseboat. Echt Amsterdams met uitzicht op Dal Lake, een spiegelglad meer. Vroeger veelgebruikte touristenaccommodatie, maar de laatste 20 jaar komen er nog maar weinig toeristen door de politieke situatie. En als ze komen dan alleen nog in de zomer. Veelal uit India zelf.

Het is hier superkoud. Dat wil zeggen rond het vriespunt. De mannen die hier over het meer varen laten hun vrouw thuis maar nemen hun 'winterwife' mee. Een mandje met hete kooltjes, voor onder hun jurk. Blij dat wij goed voorbereid zijn met ons nieuw zeelands wol.

Na een aantal enerverende dagen op meer en in stad gingen we op naar de Himalaya. De weg er naartoe werd slechter en smaller. Steeds minder bebouwing. In de laatste winkelstraat hadden we een paar levende kippen ingeslagen. Die gingen op het dak van de auto mee. Ze hadden vast kippenvel!

Reisdoel was een zigeunerfamilie in het laatste dorpje voordat de bergen echt onbegaanbaar werden voor auto's. Daar hebben we drie dagen gewoond en geslapen (op keiharde grond naast snurkende, smakkende kok). Maar inmiddels zijn we de zigeuner dans en zang vaardig. Omdat wij iets terug moesten doen, kennen en kunnen zij nu 'Sinterklaas Kapoentje'.

Hiking, want daar gingen we voor was fantastisch. Drie verschillende tochten gemaakt, waarvan de langste ongeveer 10 uur. Doel was een prachtig meer, maar omdat we halverwege waren en de gids aangaf dat we nog ongeveer 4 uur (een richting) nodig hadden om het meer te bereiken, hebben we dit niet behaald. De liter water die we nog op voorraad hadden en het feit dat we dan dus om 4 uur 's nachts terug zouden zijn, leken ons voldoende reden dit niet te doen. Maar de tocht was prachtig en tussen de sneeuw uitzicht op de besneeuwde toppen van de Himalaya was fantatisch.

De avonden brachten we door met de niet-Engels-sprekende familie. Spelletjes gedaan en heerlijk gegeten. Behalve de versgekochte kip was al het eten ruim over de houdbaarheidsdatum.

Morgen vervolgen we onze toch naar Daramsala, de verblijfplaats van de Tibettaanse regering in ballingschap.