7107 eilanden!

Hallo vrienden in het koude kikkerland! Om jullie een beetje op te warmen hebben wij tropische kiekjes en verhalen voor jullie om even lekker weg te dromen.

We zijn nu in de Filipijnen. Met meer dan 7000 tropische eilanden is dit een van de grootste archipelago’s van de wereld. Omdat de Filipijnen aan de ‘verkeerde’ kant van de Zuid-Chineese zee ligt, is het voor veel reizigers geen bestemming dat op een logische route ligt, dus voor een Zuidoost-Aziatisch land is het nog niet overspoeld met toeristen.

Een paar leuke filipijnse feitjes:
- De Filipijnen heeft de grootste kokosnootproductie van de wereld, heelijk overal drinkt Agnes verse ‘buko-juice’.
- Ook levert de Filipijnen de meeste ananassen van de wereld en de filipijnse mango staat in het Guiness Book of Records als werelds zoetste fruit. Wij komen dus wel aan ons vitamientjes moeders!
- De Filipijnen telt ong 85 miljoen inwoners. 10% van de Filipino’s werkt in het buitenland en halen hiermee veel geld binnen.
- 90% van de bevolking is christen en 5% moslim.
- Dit land is van zowel Spanje als Amerika een kolonie geweest.
- De vrouw heeft hier een sterke positie. In het bedrijfsleven zijn veel vrouwen aan de top. En deze jonge republiek heeft al twee vrouwlijke presidenten gehad. Girlpower!
- Ondanks jaren van onderdrukking door koloniale en filipijnse leiders en ondanks dat de meeste inwoners straatarm zijn, zijn de filipino’s in 2005 uitgeroepen tot werelds gelukkigste bevolking.
In de 70 talen en dialecten hier komen de woorden: depressie, angst en saaiheid niet voor.
De mensen hebben weinig eisen, als ze hun familie kunnen voeden en kunnen genieten van simpele dingen, zijn ze tevreden. Ze zijn arm in materiele dingen en rijk in geluk. Prachtig! Het voelt heerlijk om in een land te zijn waar de mensen zo relaxed zijn en problemen kunnen weglachen.

Vanuit Taiwan zijn we naar Manila gevlogen, de hoofdstad van de Filipijnen. Paul heeft 7 jaar geleden een studiereis hiernaartoe georganiseerd. Hij verbleef toen in het zakencentrum, Makati, daar hebben we de eerste nacht gegeten en geslapen. Dit zakencentrum is zeer chique en ontwikkeld en heeft grote luxe shoppingmalls en hippe restaurants. Zoiets had ik echt niet verwacht in Manila. Hier hebben we genoten van ons eerste San Miguel biertje, goedkoop en heel lekker!

De volgende dag zijn we naar Palawan gevlogen, een provincie en groot eiland ten zuidwesten. Dit is het best behouden deel van de Filipijnen met nog echte oerbossen/regenwouden en bijzondere kust. Vanuit het vliegtuig zie je al hoe mooi het hier is, kleine groene eilandjes en koraalriffen.
We worden op het vliegveld van Puerto Princessa, net als bij ons landen in Kashmir in India, opgewacht door militairen. Maar in tegenstelling tot in Kashmir, blazen ze vrolijke liedjes op hun trompetten. Dit is pas: Welcome to paradise on earth!
In dit vissersstadje is het leuk rondlopen. De mensen zijn supervriendelijk en lachen ons overal toe. En het is prettig dat ze niet zoals in India iets van je willen, maar voor de gezelligheid een praatje met ons maken. Als het te warm is om te lopen nemen we een tricycle, een motor met zijspan.
Helaas lust Paul geen vis, want het seafood is hier zeer zeer lekker en goedkoop. Paul is vooral fan van Jollibee’s, een filipijnse fastfoodketen met hamburgers, spaghetti en kip met rijst.
De mensen spreken heel goed verstaanbaar engels (door de amerikaanse bezetting) en zijn hier zo beleeft dat ze in iedere zin sir en mam (‘hello meeeeeem’, ‘thank you siiir’) zeggen. Soms is het echt van de gekken, dan gebruiken ze sir en mam na iedere drie woorden. En niet alleen tegen toeristen, maar tegen iedereen.

In Sabang bezochten we Subterranean River National Park, een grote ondergrondse rivier. De limestone grot, waardoor de rivier stroomt is de langste van de wereld. Een deel hiervan hebben we met een bootje en gids bevaren. Het was wel bijzonder, maar de grot ziet er eigenlijk uit als ieder ander. Vleermuizen en stalagtieten. Maar de natuur aan de buitenkant van de grot was betoverend. Een turquoise lagune met jungle, aapjes en grote monitor hagedissen.

Het overland reizen op Palawan gaat met jeepneys. Dit zijn vrolijk gekleurde wagens, met bankjes en veel mensen, die lijken op een uitgerekte jeep. Het eiland kan natuurlijk nooit zo groen zijn zonder regen. En deze regen viel af en toe met bakken uit de hemel. De weg wordt daar niet beter op, de jeepney glibberde over de zandwegen en regelmatig zaten we vast in de modder. Iedereen moest dan de jeepney uit en de mannen de wagen uit de drap trekken. Vol moddervlekken stapt iedereen dan weer vrolijk in. Zo doe je ruim 3 uur over 22 km. Maar de tochten hier zijn behalve avontuurlijk ook mooi. Palawan is zo ontzettend groen, dichtbegroeide jungle en af en toe een felgroen rijstveld met daarin een modderige buffel en witte vogels.

In Port Barton hebben we heerlijk gerelaxed en een paar duiken gemaakt. Een heel relaxed klein dorpje in een baai met een leuk strand, waar kinderen de hele dag aan de palmbladeren slingeren en uit rieten hangmatten ver-springwedstrijdjes doen.
Na een nacht hevige regen leek het ons leuk de waterval te bezoeken, daar zou wel veel water vallen met de regen. Omdat er nergens bordjes stonden zijn we 7 keer verkeerd gelopen, Agnes haar slipper brak af, bang voor bloedzuigers en de paden stonden soms wel een meter onder water. Het was de moeite waard, want de waterval was prachtig, verkoelend en lag tussen het mooie regenwoud.

Taytay is een stadje waar de meeste toeristen langsrijden, maar wij hebben daar superleuke dingen gedaan. Dit vissersdorp staat voornamelijk op palen. Met motortje zijn we rondgereden en hebben oa een oud spaans fort bezocht, gekanoed op Lake Danao een ingezakte vulkaan en een mangrovebos gezien waar zeekoeien leven. Die kwamen helaas niet boven water. Na 21.00 slaapt het stadje, bijna nergens is electriciteit en als je te laat bent voor het eten is het leven op een zakje chips.
Een uur varen verder ligt een luxe resort, dat veel te duur was voor ons. Maar de 12 uur durende dagtour kunnen we ons permiteren. We krijgen een huisje met palen boven het water, zodat je de tropische vissen onder je door ziet zwemmen en genieten van de luxe, lekker eten en snorkelen hier.

Vanuit El Nido bezoeken we het Bacuit Archipelago. Met een banka (de filippijnse boot), een houten motorboot met aan weerszijden een soort drijver van bamboe dat voor balans zorgt, doen we island-hopping. Wat een tropisch paradijs, groene eilandjes met palmbomen en hagelwitte stranden. De giga limestonekliffen komen hier als eilandjes steil uit het water. En in sommige rotsen zit een opening waar je doorheen kan zwemmen, je komt dan in een soort ‘geheime’ lagune, heel gaaf. Snorkelen is ook top, veel verschillende visjes en zelfs kleine blacktip rif haaien gezien. En van die grote felgekleurde oesterschelpen . Het koraal is vaak op plaatsen beschadigd door dynamiet-vissen, momenteel wordt er veel met chemicalien gevist. Ongelofelijk dat dat nog gebeurt. Ook hier hebben we gedoken en schildpadden gezien en een dikke vette barracuda.

Coron is een stadje op een eiland ten noorden van Palawan dat bekend staat om de duiken naar de wereldberoemde wrakken uit de Tweede Wereldoorlog. Hier gingen met een boot naartoe. Voor deze lange tocht hadden we een soort ferry verwacht, maar het bleek ook een banka te zijn, hmmm. Een houten motorbootje voor 20 personen. Het regende keihard en de golven waren hoog. Paul kreeg zeeziekte-kriebels maar anders dan het kotsende kind hield hij het binnen. Het was lange natte tocht. 8.5 uur later waren we in Coron, waar het weer was opgeklaard en de zonsondergangen super zijn.

‘Penetrating the monsters’, zo noemen ze het hier als je een wrak binnen duikt. 15 schepen van de Japanse vloot zijn hier aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Amerikanen tot zinken gebracht. Wij hebben de Akitushima bezocht. Een 150 meter lang gevechtsschip vanuit waar watervliegtuigjes werden gelanceerd. Het grove geschut was verdwenen, maar oa de machinekamer gezien en om door zo’n groot schip te duiken is vet. Tweede wrak die dag is een olietanker, ook gaaf met veel vis. De duikboot is ook zeer ontspannen met zonnendek en een goede kok, en ook hier zijn de uitzichten op de vele eilandjes een plaatje.
Op een andere dag doen we wrak 3, Olympia Maru, met safetystop tussen een kolonie kwallen, iiieeeks. Als je lucht onder ze blaast vliegen ze heel hard omhoog, supergeinig. De gekste duik ooit deden we in Lake Barracuda, een kristalhelder meer op een eiland dat voor een lagen zoet water en lagen zout water heeft. Onderin is een hotspring, dus bij het afdalen wordt het water steeds warmer en we zagen veel thermoclines. Wij gingen tot 32 meter en het was daar 40 graden! Het zag als een soort maanlandschap met hoge punten en zachte modder waar je met je hoofd helemaal in kan duiken.
Na de duiken gaan we naar ‘gewone’ hotsprings, grote baden aan zee. Dit is nog eens ontspannen na het duiken.

Videoke, filipijnse karaoke, is errug populair onder de locals en minder onder ons. In iedere straat, en nu ook pal naast ons duikresort, zijn van die tenten. Het ligt niet in de aard van de Filipino om kritiek op elkaar te hebben en misschien horen ze niet zo goed. Iedereen zingt ongegeneerd zijn lied en 9 van de 10 keer is het zooooo vals. Dat is niet meer normaal, Celine Dion en Whitney Houston klinken als nagels over een schoolbord. Het schalt ‘s avonds door het hele dorp en niemand lijkt ermee te zitten. Gelukkig hebben wij oordoppen… Nou ja, het feit dat zij zo genieten maakt het kattengejank een beetje goed.

‘s Morgens is de videoke voorbij, maar dan doen de oordoppen hun werk tegen het gekukelekuuu van de hanen. Een andere filipijnse hobbie is hanenvechten. Voor ieder huisje staat minimaal 1 haan aan een touwtje, die ze in de weekenden gebruiken voor de wedstrijden. Dan worden er scheermesjes aan de poten gebonden en doodt de winnende haan de verliezer. De verliezende haan wordt door de eigenaar en familie opgesnackt en tevens ontvangt de eigenaar van de winnende haan een grote som geld. Met antibiotica en wat hechtingen wordt de haan weer klaargestoomd voor het volgende weekend. Gruwelijk he?

Van het islandhoppen krijgen we geen genoeg en het blijft iedere keer weer heerlijk. Ook bij Coron Island zijn van die ‘geheime’ lagunes als je door een grot zwemt en de stranden worden alsmaar mooier.

We verlaten de provincie Palawan en vliegen naar Boracay met een minivliegtuigje vanaf een minivliegveldje in de jungle.

Dit eiland is 7km bij 1km en het 4km lange strand is meerdere malen uitgeroepen tot mooiste van de wereld.
White Beach is inderdaad prachtig: palmbomen en hagelwit, superfijn zand. Het zeewater is net een zwembad, zo helder en blauw. En de perfecte zonsondergang…. die bestaat! In Boracay zie je dag in dag uit de zon wegzakken in het water aan de horizon. Geen wolk te bekennen.
Maar goed, dit trekt dus een hoop toeristen aan. Vooral koreanen. Veel families en ook stelletjes die unisex hip vinden. Ze lopen hand in hand met dezelfde hoed op en hetzelfde Boracay t-shirt aan. Het is bijna chinees nieuwjaar en dan schijnt het eiland overspoeld te worden door chinese groepen.
White Beach is net Bloemendaal met 30 graden, zo druk. Vooral aan het einde van de dag, want de aziaten willen niet bruin worden.
Langs het hele 4km lange strand staan de meest mooie (en onbetaalbare) resorts, loungebarren en seafoodbuffets. In de shoppingmall zijn behalve souvernirwinkels alle soorten restaurants en barren te vinden, waaronder de Hobbit. Een bar waar filipijnse liliputters je bedienen… En de talloze boten bieden zeilen, jetski, parasailen, etc aan. Voor ons is het allang geen tropisch paradijs meer op deze manier.
Het is in de jaren heel erg veranderd en ook nu zie je dat er overal wordt gebouwd.

Aan de andere kant van het eiland is Bulabog Beach, veel meer laid-back. In deze baai waait het hard en wordt veel gekitesurft. Nadat Paul bij de eerste start de kite via een palmboom in de electriciteitsdraden liet ‘vliegen’, ging het goed en worden de sprongen steeds beter.

Met een motor hebben we rustige strandjes bezocht en een vleermuizen-grot. Een hele klim met een gids met zaklamp. Superveel vleermuizen en een watertje dat verbonden was met de zee. Hierin konden we zwemmen. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want de gids had een verrassing. Namelijk slapende zeeslangen, zwart/blauw gestreept. We hadden gelezen dat deze met 1 beet dodelijk zijn, lekkere verrassing. Met de zaklamp scheen de gids op tientallen slangen om ons heen. We werden een beetje ongemakkelijk op onze slippers, maar de gids zei dat ze nooit beten.

Morgen reizen we verder en zoeken naar meer paradijselijke plekken met iets minder andere toeristen...

We genieten hier en ook voor jullie!