Nog meer eilanden!

Joehoe allemaal! Daar zijn we weer!

We staan op het punt om de Filippijnen te verlaten. En we hebben er nog lang niet genoeg van! Er zijn hier nog veel plekjes te ontdekken, maar we hebben in de afgelopen tijd ons best gedaan.

We hebben een paar prachtige en minder bekende eilanden bezocht en mooi gedoken. In Cebu hebben we de ouders van Paul opgezocht. Met Joke & Paul sr. en Han & Carla (broer Paul en vriendin) hebben we heerlijk ontspannen in een luxe resort, maar ook eilanden en jungles verkend. Daarna zijn we naar een vulkaan gegaan in een meer. Nu zijn we cultureel aan 't doen in Manila. Morgen vliegen we naar LA.

Hieronder volgt de uitgebreide versie van de afgelopen maand. Maar je mag natuurlijk ook gewoon plaatjes kijken (wij kennen jullie wel...).

Vanuit het toeristische Boracay zijn we langzaam overland en met boot naar het oosten van de Filippijnen gereisd, op zoek naar rustigere eilanden. Ieder eiland heeft wel weer zijn eigen karakter.

Het eerste eiland was Panay. We hebben een paar dagen in de oostelijke universiteitsstad Iloilo doorgebracht. We sliepen bij een oude rijke mevrouw in huis, aan de grote rivier die door de stad stroomt. De studenten lopen evenals de scholieren in uniform, meisjes geruite rok en wit blousje. Hier hebben we het Filippijns openbaar stadsvervoer eigen gemaakt. De OV-chipkaart is hier nog niet in gebruik en in de grotere steden van het land rijden de jeepneys vaste trajecten om je van A naar B te brengen. Jeepneys zijn na de tweede wereld oorlog ontstaan nadat de Amerikanen grote hoeveelheden militaire jeeps achterlieten. Het is een kruising tussen jeep en busje. Op de zijkant van de jeepney staat de bestemming. De ene rijdt van de markt naar de kerk, de ander van het shoppingmall naar de havens, etc. Dus jezelf erin proppen en hoppen maar.
De Filippijnen staat vol met beautysalons. Varierend tussen een luxe spa en een hutje met emmer als voetenbad. De mensen zijn echt heel verzorgd. Op iedere straathoek kun je wel je haar laten knippen, pedicure krijgen of een volledige gezichtsbehandeling. En dus laten we ons graag masseren. En tja... die massage is natuurlijk zo goed dat we (voor die 5 euro) de dag erna ook verleid worden als we langs de spa lopen.

Natuurlijk moeten we in iedere stad even langs onze favoriete snacktent, de Jollibee's. De vriendelijkheid van de Filippino's blijft iedere keer weer bijzonder. Een hamburgermenu bestellen gaat ongeveer zo (in nederlands vertaald): "Goedenavond meneer, goedenavond mevrouw! Welkom bij Jollibee's! Wat wilt u bestellen meneer? Meneer ik herhaal uw bestelling. Meneer ik heb 500 peso's ontvangen, uw wisselgeld is 380 peso's. Fijne avond mevrouw, fijne avond meneer! Bedankt voor het eten bij Jollibee's. We hopen u snel weer te zien!"
Wat zou het gezellig zijn als ze je bij onze Mc Donalds zo zouden ontvangen.

In Iloilo was het jaarlijkse kaarsenfestival aan de gang, ter ere van de heilige senora Candelaria. Behalve grote drukte in de kerk, was het vooral druk op het fiesta-terrein. Suikerspinnen, kokosnoten, muziek, jezusbeeldjes en kermis. De kermis was zoals die bij ons 60 jaar geleden zou zijn geweest. Ouderwetse bordspelen, live gokspelletjes en roulette. De bediende van de minireuzenrad was zo enthousiast over het bezoek van ons als enige witten, dat hij ons ongeveer een half uur in de middaghitte heeft laten ronddraaien. Na een duidelijk verzoek van Paul heeft hij ons vrijgelaten. Het spookhuis was een topattractie, veel enger dan in Nederland. In een donkere tunnel werden we belaagd door levende griezels, die het ook erg leuk vonden om ons toeristen de stuipen op het lijf te jagen!

De zoetste mango's ter wereld komen uit de Filippijnen en wel van Guimaras. Dit kleine eiland (iets groter dan Texel), staat vol met mango plantages. Het strenge import beleid (je mag geen mango's importeren) zorgt ervoor dat het mango-ras puur en perfect blijft. Op dit eiland sliepen we in een leuk hutje in de junglebergen, waar tevens de dikste padden ooit woonden. Vanuit het restaurant had je uitzicht over het hele eiland. Ook Agnes haar favoriete drankje ontbreekt op dit eiland niet. Paul klimt daarom in een van de palmbomen (wel de kleinste) en plukt kokosnoten die hij zonder mes vakkundig open maakt.
Op de brommer hebben we het eiland verkend. We komen langs vissersdorpjes, stranden en mangroven. Onderweg tanken we bij een 'benzinestation'. Dwz een rieten dakje met een paar colaflessen gevuld met benzine. Wij doen 1,5 liter 'cola' in de brommer. Wanneer de pompbediende ons wisselgeld gaat halen, moet hij eerst nog even de navelstreng van een pasgeboren biggetje doorknippen.
De wegen zijn veelal onverhard, met uitzondering van de plekken waar een basketbalveld ligt of een school. De scholen hier zijn volgens de grote uithangborden allemaal 'child friendly' en soms 'environmental friendly'. Heel goed wat ons betreft! In ieder klein dorpje staat een school. In een dagje brommeren komen we er wel 15 tegen. Soms lijkt het wel of er alleen maar meisjes naar school gaan. Dat zijn de enige kinderen die je van en naar school ziet lopen in hun schooluniform. Wellicht blijven de jongens na voor straf, om basketbal te spelen, of gaan er gewoon meer vrouwen naar school. De Filippijnen is als geen ander land een vrouwennatie. Maar... misschien zijn die jochies gewoon slim en pakken ze een tricycle naar huis in plaats van te lopen zoals hun zusjes...

Vroeg in de ochtend springen wij zelf op een tricycle om naar het volgende grote eiland te reizen, Negros. De boten die van eiland naar eiland varen zijn vergrote exemplaren van de vissersroeibootjes. Als je leest/hoort dat er een ferry gaat, is dat meestal een iets grotere banca (boot). Maar altijd goed gevuld, met mensen. En als je denkt dat de boot vol is, dan komt er een vrachtwagen aan met vis of rijst. Dat kan er altijd weer bij.
Op Negros nemen we de bus naar Sipalay. Na de bus moeten we een stukje reizen met een tricycle. Om op de plek van bestemming te komen moet je twee riviertjes oversteken. Volgens de Lonely Planet reisgids loopt er over de eerste rivier een brug. Door het toegenomen toerisme verwacht men (volgens de reisgids) dat er snel voor het tweede riviertje ook een brug zal komen. We komen echter stil te staan bij de eerste brug. Die is namelijk half ingestort. Van een tweede brug is nog lang geen sprake. Dus nemen we een vissersbootje door de mangroven. De mangroven gaan over in limestonerotsen en kort daarna kijken we over het prachtige strand van Sugar Beach. Sugar is niet de juiste naam, want het zand is meer peperkleurig, maar zeker niet minder mooi. Echt een plek met de charme van een onbewoond eiland en je kunt er toch een biertje drinken. De enkele kleine laid-back beachresorts verhuren hutjes. Hoewel alles vol zat was het nog heerlijk rustig. We maken twee duiken. Een ondiep wrak en een oude pier en relaxen hier een paar dagen. De zonsondergang is ook hier perfect en 's nachts is er een groot kampvuur op het strand.

We blijven nog even op Negros, want nabij de zuidkust ligt een klein (72 hectare) eilandje, Apo. Hier is 10 jaar geleden een marine reservaat gestart. En dat is te zien aan de koralen en vissen rondom het eiland. De zee is wild en het weer wordt slechter, op het bootje worden we zeiknat tijdens de heentocht. We verblijven twee nachtjes op het eiland en maken duiken met een lokale gids. Op een paar plekken is sterke stroming en komen grote scholen vis voor, ook heel veel anemoonvissen ofwel Nemo's. De koralen zijn prachtig, evenals kleine diertjes op de koralen (kleurrijke slakjes en garnaaltjes). Ook de schildpad en dodelijke zeecobra ontbreken niet. Na het duiken afdouchen met zoet water moet zuinig, want zoet water komt met bootjes (in jerrycans) vanaf Negros. Er is electriciteit van 18.00 tot 21.00. Vroeg naar bed dus!

Vanaf Apo Island varen we terug naar Negros, naar het plaatsje Malatapay. De hut waarin we slapen staat op een zwart zandstrand. 's Nachts wordt het vloed en komen de golven zo dichtbij dat Agnes niet kan slapen van het harde geluid. Tijdens ons verblijf is de wekelijkse veemarkt aan de gang. Wat een belevenis. Honderden boeren uit de hele omgeving kopen en verkopen buffels, koeien, geiten, en varkens. Met vrachtwagens en speciaal ingerichte tricycles wordt het veel aan- en afgevoerd. Bij het uitladen krijsen de varkens het hardst. Niet zo gek als je even verderop drie dikke varkens aan het spit ziet draaien...

We zijn wel weer toe aan een massage (kunnen jullie je dat voorstellen als je zo op je werk achter de computer zit?) en gaan op zoek naar een stad waar het wemelt van de Spa's: Dumaquette. Een leuk stadje met een boulevard langs de wilde kust. Vanuit hier bezoeken we het plaatsje Bias voor het zien van dolfijnen, walvissen of mangroven. Helaas zijn de eerste twee er niet en is het te slecht weer voor de mangroven. Op onze weg terug proberen we toch nog iets te doen en stoppen bij het Twin Lakes National Park. We krijgen een lift van een brommer naar de ingang an het park en onze regenjassen komen voor het eerst zeer tot zijn recht. Hoe hoger we op de berg komen, hoe harder het begint te regen. En regenen kan het hier hard. Kletsnat (boven en onder de regenjas) komen we aan. We bekijken een van de beide meren en onder de indruk besluiten we de wandeling naar het tweede meer niet te maken.
Ook in Dumagette zien we de welbekende oude, dikke, vieze, witte man met een jong Filippijns meisje. Naast de nep-Rolexen en zonnenbrillen wordt er ook viagra aangeboden door de lokale verkopers.
Wij vieren valentijnsdag met chocoladefondue, spa en een valentijnsdiner. Door de Amerikaanse invloed wordt valentijnsdag hier uitgebreid gevierd, overal op straat hangen hartjes.

Vanaf Dumaquette gaan we met een echte ferry naar Bohol. Het eiland van de beroemde Chocolate Hills. Deze 1258 bergen van 40 meter hoog maken een bijzonder uitzicht, omdat ze allen dezelfde ronde vorm hebben. We verblijven bij Nuts Huts, een prachtig resortje van een Belgisch stel. Vanaf de weg neem je een bootje over een jungle rivier met aan weerszijden dichte begroeing. De hutjes waarin je slaapt liggen in het groen en 's nachts waan je je in de disco van de natuur: krekels, gecko's, kikkers en vogels. En 's ochtend hoor je weer de dodelijke (voor je slaap) hanen. We blijven een paar dagen, doen een coole hike naar twee grotten in de jungle, zwemmen naar de waterval, genieten van de rust en toeren weer rond op een brommertje. Waarbij het weer er niet beter op wordt: we krijgen veel, heel veel regen op de terugweg.
Tot nu toe hebben wij op onze reis weinig nederlanders ontmoet, maar op een avond hier zitten we met wel 5 landgenoten aan tafel!
Agnes vindt haar evenbeeld in de tarsier ofwel het spookdiertje en wil hier wel langer blijven. Zo'n gek beestje heb je nog nooit gezien. De tarsier is een primaat die zo klein is dat ie in je handpalm past. Het lijkt wel een kruising tussen een aapje, boomkikker en ET. Zijn ogen zijn in verhouding 150x groter dan die van een mens. Het hoofd kan 360 graden ronddraaien, net als een uil. De tarsier is een nachtdier en wij zien het overdag vastgeklampt aan een boomstammetje. Agnes zou wel langer met deze tarsiers willen spenderen...

Dat doen we niet. We willen voordat Paul's ouders komen nog een ander uitstapje maken. We gaan nog oostenlijker, naar het eiland Leyte. Vanaf Bohol nemen we de ferry, lees grote banca, met 35 andere passagiers en 20 kisten vis. Het is slecht weer. Halverwege maken we een stop midden op zee om een bijna verdrinkende visser van zijn kleine zeilbanca te redden. Zo te zien kon deze visser niet fatsoenlijk zwemmen. Veel Filippino's kunnen niet zwemmen. Voor ons onbegrijpelijk dat in een land met zoveel water er jaarlijks mensen verdrinken, simpelweg omdat ze nooit hebben leren zwemmen. De zeilbanca wordt op onze boot opgelapt en de arme man wordt nabij de kust weer op zee gezet zodat hij naar de kant kan roeien.
In Padre Burgos zouden in deze tijd van het jaar walvishaaien zijn en tevens is het duiken er prachtig. Doordat het water warmer is dan andere jaren heeft zich nog niet voldoende plankton gevormd. De walvishaaien zijn er wel, maar de exacte plaats is door het ontbreken van het plankton niet te bepalen. De reuzenvissen zien we dus dit keer niet. Wel maken we een aantal prachtige duiken en zien een zeepaardjes-stel rondom het eiland waarop de Spanjaarden de eerste heilige katholieke mis hielden in de Filippijnen.
Na bijna twee weken hebben we weer een hele dag zon. Dat mocht ook wel weer, nadat een andere duiker ons vroeg of we net waren aangekomen vanuit Nederland omdat we zo wit waren...

Vanuit Bohol nemen we de nachtboot naar Cebu. De boot is een echte (langzame) ferry. Een grote boot, geschikt voor 700 passagiers een nog veel andere lading. De twee passagiersdekken zijn gevuld met stapelbedden. We kiezen niet voor de ijskoude geairconditionde eerste klas, maar slapen lekker in de buitenlucht. De warmte en de herrie houdt ons aanvankelijk wakker, maar rond 6:00 hebben we allebei toch een aantal uurtjes geslapen. Paul kriebelt de buurman met zijn tenen, want de bedden in de Filippijnen zijn te kort voor ons, waardoor onze voeten regelmatig uit bed steken.
In de vroege morgen arriveren we in Cebu City, een grote stad met grote haven. Een Filippijns Rotterdam vindt de dichtgetikte Paul.

Als we in Cebu de ouders van Paul willen ophalen van het vliegtuig vangen we bot. Het vliegtuig zou om 14:00 aankomen en als we om 13:55 bij de uitgang staan blijkt iedereen al gevlogen. Zo soepel verloopt dat hier dus! Dan maar verder naar het resort. Daar springt Joke, Paul's moeder, ons meteen in de armen en is het weerzien met Paul sr., Han & Carla (broer van Paul en vriendin) fantastisch. We hebben elkaar toch al 3 maanden niet gezien. We genieten van een cocktail aan het water. Daarna nemen wij weer afscheid om de verse reizigers wat rust te gunnen. Wij hebben een belangrijkere taak: shoppen voor een jurkje! Een jurkje voor Agnes welteverstaan, hoewel travestie hier zeer is geaccepteerd, evenals homofilie trouwens. Leuk om dat te zien in zo'n christelijk land!

Wij logeren een week bij de familie Rutten in een prachtig strand-resort op Mactan Island vlakbij Cebu City. We genieten van de luxe (oa heeele grote badkamer met warme designdouche), heel veel heerlijk eten, spa en vooral de gezelligheid.
We hebben ons voorgenomen om Paul's ouders, Han en Carla niet de hele week rust te gunnen... Nu ze hier zijn moeten ze ook iets van het land zien. We reizen samen rond in jeepneys en tricycles. Een dag doen we een boottochtje naar de eilanden in de buurt om te snorkelen, te duiken en een vogelreservaat in mangrovegebied te bezoeken. Daarnaast reizen we naar Bohol voor twee onvergetelijke dagen in de jungle en een overnachting in Nuts Huts, waar wij al eerder waren geweest. Met drie brommers toeren we rond het eiland en genieten we samen van de mooie natuur en dorpjes met zwaaiende mensen. Maar er is ook genoeg tijd voor andere dingen. Han heeft in ieder geval genoeg tijd om tot blaren toe te zonnen en een antiverbrandingsbehandeling te genieten in de spa, maar vindt ook een nieuwe hobby in gitaarspelen. Joke heeft genoeg tijd om de lokale medemens te interviewen en de backpacker in zichzelf te ontdekken. Carla doet haar eerste duik en vliegt door het water als een ervaren onderwatermens. Paul sr. ervaart zijn tweede jeugd op de brommer en geniet van een sigaartje aan het water.

Toen de familie vertrokken was, zijn wij naar Manila gevlogen en doorgereisd naar het zuiden van Luzon. Tagaytay is een stadje waar rijke filippino's uit Manila buitenhuizen hebben. Het ligt op een berg met mooi uitzicht over een groot meer, waarin de Taal vulkaan ligt. Met een bootje zijn we naar de vulkaan gegaan en hebben deze beklommen. In de krater is een meer met een eilandje. Zo heb je dus een eiland in een meer, in een eiland, in een meer, op een eiland in de zee. Dat is wel grappig.
Nadat we rond hadden gewandeld en wederom een spa hadden bezocht voor een hot-stone massage, zijn we naar Manila teruggegaan.
In Manila hebben we cultureel gedaan en op aanraden van de taxichauffeur het deze week geopende aquariumpark bezocht.

Morgen vliegen we via Taiwan naar LA. Door het tijdsverschil hebben we de 6e als extra dagje, altijd mooi, zelfs met een reis van 6 maanden! De eerste nacht slapen we bij Disneyland! Dat zal een bijzondere cultuurshock worden, hihi!

We genieten voor jullie allen!